Niemiecka prasa: Bieda dzieci boli w bogatych Niemczech

„Allgemeine Zeitung” z Moguncji zaznacza, że „z wielką regularnością zrzeszenie organizacji charytatywnych Paritätischer Gesamtverband wskazuje na coraz większą przepaść między biednymi i bogatymi i na to, co oznacza to dla dzieci z biednych rodzin, i domaga się dla nich więcej pieniędzy. Tak samo regularnie federalne ministerstwo rodziny odpiera to wyliczeniem wszystkich świadczeń i ulg, jakie już teraz mają mniej zamożne rodziny. Czy dodatkowe pieniądze wypłacane biednym rodzicom faktycznie poprawią sytuację dzieci? To tylko pobożne życzenie. Wcale nie trzeba się przy tym posługiwać stereotypem rodziny żyjącej na socjalu, która każdy dodatkowy grosz inwestuje we własne przyjemności, podczas gdy dzieci dalej chodzą głodne do szkoły. Oczywiście, że są takie rodziny. Ale nie wolno nam z góry posądzać wszystkich biednych rodziców o taki egoizm. Takim rodzinom potrzebna jest jednak inna pomoc niż same pieniądze i talony na zajęcia sportowe czy naukę gry na instrumencie. Największa bieda grozi w dalszym ciągu dzieciom samotnie wychowujących rodziców, którzy ze względu na brak opieki dla dzieci nie mogą znaleźć pracy, która pozwoliłaby wyrwać się im z potrzasku biedy”.

Dziennik „Neues Deutschland” przypomina, że walkę z biedą wśród dzieci rząd koalicyjny zapisał w swojej umowie koalicyjnej, „lecz nowe liczby zrzeszenia organizacji charytatywnych ukazują, jak bardzo rozjeżdżają się dochody biednych, bogatych i przeciętnie zarabiających rodzin z dziećmi. Liczby są co prawda z 2013 r., ale poziom dochodów także w następnych latach wcale się nie zmieniał. Trend utrzymuje się dalej: biedni są coraz biedniejsi, podczas gdy lepiej sytuowani jeszcze bardziej oddalają się od całej reszty”.

Jak podkreśla bawarski dziennik „Der Neue Tag” z Weiden zrzeszenie organizacji i instytucji charytatywnych Paritätischer Wohlfahrtsverband "zawsze dotyka bolących miejsc. Tym razem przedstawia raport o biedzie wśród dzieci, która szczególnie boli w bogatych Niemczech. Czas skończyć ze śpiewką, że to przez uchodźców nie ma pieniędzy na dzieci. Brzmi to bardzo prosto, ale nic nie wnosi do sprawy. Żeby faktycznie pomóc rodzicom, potrzeba całego pakietu działań, za które odpowiadało by całe społeczeństwo”.

„Nürnberger Nachrichten” pisze, że „rozwój sytuacji świadczy o tym, że wsparcie dla potrzebujących rodzin nie funkcjonuje i w tym Paritätischer Gesamtverband ma rację. Ale prawdą jest także, że ustawowa płaca minimalna jest przypuszczalnie w ogóle za niska i że należałoby zawrzeć więcej niż do tej pory umów zbiorowych, gwarantujących lepsze płace”.

Jak zaznacza „Süddeutsche Zeitung”, „wielkie sumy dzielą biedne rodziny od dobrze zarabiających. Zrzeszenie organizacji charytatywnych domaga się obecnie, żeby dzieci miały własne dochody podstawowe, swego rodzaju mega-dodatek na dzieci. Ma to swoją wewnętrzną logikę i pomysł ten popierają nawet politycy różnych partii. Jest to jednak bardzo kompleksowy projekt. Trudno jest myśleć o dzieciach bez kontekstu rodziców i przeliczać to potem na świadczenia, zapewniające dzieciom egzystencję, które kosztowałyby krocie. Jeżeli świadczenia takie obniżano by potem w miarę wzrostu zarobków rodziców, jak domaga się tego zrzeszenie, wtedy rodzicom nie opłacałoby się właściwie to, co jest najlepszym sposobem na biedę dzieci, czyli pójście do pełnoetatowej pracy”.