Niemiecka prasa o Elżbiecie II: była globalną królową

Komentator "Frankfurter Allgemeine Zeitung" analizuje:  "Londyn w poniedziałek po raz kolejny ujrzał błyszczącą fasadę królestwa, która w rzeczywistości już dawno przestała istnieć. Ta fasada nie zmieni się zbytnio pod rządami nowego króla. Nie tylko pesymiści powiedzą jednak, że za fasadą kryje się wiele znaków zapytania, a wiele rzeczy jest w trakcie rozpadu. Czy tradycja wielu wieków będzie w stanie utrzymać jedność Zjednoczonego Królestwa i Wspólnoty Narodów, jest bardziej niepewne niż kiedykolwiek. Dni, które upłynęły od śmierci Elżbiety II, przykryły całunem żałoby i przysłoniły blaskiem ceremonii problemy wielu ludzi. Ale teraz nastała nowa era. Wiek samego króla sprawia, że mało prawdopodobne jest, aby kolejne lata zostały nazwane jego imieniem".

"Sueddeutsche Zeitung" uważa, że "Zwolennicy republiki w Wielkiej Brytanii zaakceptowali monarchię - jeśli w ogóle - jako fantazyjną strukturę, która daje masom wsparcie i orientację, podczas gdy wybrani mogą robić, co chcą w imię demokracji. To elitarne rozumienie władzy coraz bardziej zanika, zwłaszcza w czasach niepohamowanego populizmu, którego nie była w stanie poskromić we własnym kraju nawet tak znakomita monarchini.

Niemniej jednak brytyjski model państwa z monarchią konstytucyjną i tą właśnie królową na czele pokazał znaczenie soft power, łagodnej i perswazyjnej siły państwa, która wynika z roli wzoru do naśladowania, z umiejętności słuchania, z autorytetu. Dla Elżbiety było to zadanie życia - jej prerogatywy ograniczały się do słuchania. Przez 70 lat w taki sposób służyła swojemu krajowi".

Dziennik "Handelsblatt" ocenia, że "To nie wielkie gesty sprawiły, że brytyjska królowa stała się globalną królową, a raczej jej drobne oznaki człowieczeństwa. Że i ona nie była nieomylna, jak w przypadku jej chłodnej reakcji na tragiczną śmierć księżnej Diany, tylko czyni ją bardziej ludzką. Być może jest to również dziedzictwo królowej. Istnieje oczywiście globalna tęsknota nie za doskonałością, ale za ludzką autentycznością u politycznych liderów. Nie potrzeba do tego luksusu apolityczności pełniącego funkcje reprezentacyjne monarchy. To ironia naszych czasów, że wielu przywódców politycznych uważa się za wybrańców historii. podczas gdy zmarła królowa była bliżej ludzi".

Stołeczny "Tagesspiegel" zwraca natomiast uwagę na wyzwania, przed którymi stoi nowa premier Wielkiej Brytanii: 

"Przez ten czas, który wydawał się wiecznością, Wielka Brytania żegnała się z Elżbietą II. Jej pogrzeb w ten poniedziałek oznacza koniec wyjątkowego okresu, w którym królestwo pozwalało sobie na luksus udawania, że świat stoi w miejscu. Od wtorku wraca ciężka codzienna rutyna. Wtedy nie będzie już palących pytań o przyszłość monarchii i o to, czy Australia lub Jamajka chciałyby, aby republikański prezydent zastąpił następcę tronu Karola w roli głowy państwa. Pytanie brzmi, czy Liz Truss odnajdzie się i przepracuje długą listę ziemskich wyzwań.

Królowa mianowała Truss nowym premierem w ramach ostatniej oficjalnej czynności publicznej na dwa dni przed śmiercią. Choć polityka odpoczywała przez dwa tygodnie, problemy nie zmalały. W polityce wewnętrznej są to: inflacja, wysokie ceny energii, chroniczne braki w państwowej służbie zdrowia, zagrożenie strajkami na kolei i poczcie. W polityce zagranicznej - od wojny na Ukrainie po konflikty z Chinami, ale też z najważniejszymi sojusznikami: z Francją w sprawie postępowania z nielegalnymi imigrantami, z UE w sprawie realizacji porozumienia w Irlandii Północnej. Również USA podejrzliwie patrzą na skłonność rządów torysów - najpierw Borisa Johnsona, teraz Liz Truss - do łamania traktatów".