Papież Franciszek potrafi zainteresować Kościołem i jego sprawami

Mannheimer Postkomentuje:

„Plaża usiana ludźmi i papież, przed którym otwierają się serca. Pierwsza zagraniczna podróż Franciszka przypomina triumfalny pochód. Nagle bardzo odległe stały się skandale związane z wykorzystywaniem seksualnym, które za pontyfikatu Benedykta XVI latami paraliżowały Kościół. Wiele osób, które utożsamiały się z Kościołem, ale ostatnio się od niego zdystansowały, sprawia wrażenie, jakby chciało się z nim znowu pojednać. Franciszek jest postacią, z którą można się identyfikować. Jest duszpasterzem, jakiego życzyliby sobie wierni we własnych parafiach. Potrafi zainteresować ich Kościołem i jego sprawami”.

W podobnym tonie utrzymany jest komentarz Süddeutsche Zeitung:

„Wszystko, co uczynił dotąd papież Franciszek wskazuje na to, że ma on konkretny plan, jak zamierza pełnić swój urząd. Urząd ten ma służyć ludziom, a nie na odwrót. Jest to według niego zgodne z wolą Bożą. Franciszek pojmuje to w gruncie rzeczy jako dosyć konserwatywne współistnienie religii i polityki. Każdy ma swoją nienaruszalną godność i w związku z tym prawo do miejsca na ziemi. Jednak tam, gdzie ludzie stają się obiektem polityki i ekonomii, potrzebny jest Kościół; wtedy rozstrzyga się czy spełnia on swoje zadanie”.

Landeszeitung z Lüneburga uważa, że:

„Skandale związane z molestowaniem, kurcząca się liczba wiernych: Kościół katolicki przeżywa kryzys, którego poprzednik Benedykt XVI nie potrafił przezwyciężyć. Jego działania były zbyt konserwatywne, zbyt intelektualne i za bardzo oddalone od ludzi. Natomiast papież Franciszek działa intuicyjnie prawidłowo, bo, kto chce jutro przezwyciężyć kryzys, musi dziś pozyskać młodzież. Kto widział, jak wiwatowano na cześć papieża Franciszka na Światowych Dniach Młodzieży w Rio, ten wie, że obrał on właściwą drogę. Odwiedziny w dzielnicach biedy oraz klinikach odwykowych, rezygnacja z przepychu – Franciszka postrzega się jako przekonanego i przekonującego bojownika w walce z biedą”.

Zmiany personalne w koncernie Siemensa

Neuen Pressez Hanoweru pisze:

„ Okazuje się, że to wcale nie przypadek, że akurat Siemens i Thyssen-Krupp, dwa ostatnie niemieckie koncerny przemysłowe o światowej renomie, notowane na giełdzie, z wysokim udziałem w eksporcie mają podobne problemy: afery korupcyjne, brak orientacji strategicznej, walka o władzę w pionie menedżerskim. Dla gospodarki Niemiec jest to niepokojące nie tylko z powodu opinii produktów ‘Made in Germany'. Od Siemensa i Thyssena-Kruppa zależy nie tylko 410 tys. miejsc pracy, lecz także tysiące stanowisk pracy w firmach poddostawczych w kraju i za granicą”.

Natomiast gazeta Die Welt komentuje:

„Dobrze, że Peter Loescher odejdzie ze stanowiska szefa zarządu Siemensa. Bilans jego działalności jest katastrofalny. Podważony został nimb nieomylności rzemieślniczej koncernu. Nie tylko Loescherowi brak kwalifikacji do kierowania tak kompleksowym tworem jak koncern Siemensa zatrudniający 370 tysięcy pracowników. Także reszta czołowych menedżerów zachowuje się jak grupa nowicjuszy. W takiej sytuacji potrzebny jest mocny szef rady nadzorczej. A Gerhard Cromme właśnie udowadnia, że jest tego zaprzeczeniem”.

Alexandra Jarecka

red. odp.: Iwona D. Metzner