Miedź skuteczna w walce z zarazkami szpitalnymi

W szpitalach zwłaszcza klamki są siedliskiem zarazków. Nie pomoże ich zredukować nawet najbardziej gruntowna dezynfekcja, bo klamki dotyka się tysiące razy dziennie.

Klinika Asklepios w Hamburgu wymieniła w ramach projektu wszystkie klamki ze zwykłych na miedziane. – Zakrojony na szeroką skalę test przyniósł zaskakujące wyniki – mówi Susanne Huggett. – Stwierdziliśmy, że na klamkach miedzianych znajdowało się mniej zarazków, niż na klamkach z innych materiałów; że bakterie obumierają w bezpośrednim kontakcie z miedzianą powierzchnią – wyjaśnia szefowa przyklinicznego laboratorium MEDILYS.

W porównaniu z klamkami ze stali szlachetnej czy tworzyw sztucznych, miedź zredukowała ilość zarazków co najmniej o połowę.

W niemieckich szpitalach zaraża się rokrocznie od 400 do 600 tysięcy pacjentów. Wskutek zakażeń umiera 15 000 osób rocznie.

Test zdany celująco

Już w latach 2008-2009 testowano w klinice Asklepios miedziane klamki. W przeprowadzaniu prób w warunkach eksploatacji uczestniczył też Niemiecki Instytut Miedzi. Ta placówka łączy badania naukowe z praktycznym zastosowaniem i wspiera różnego rodzaju projekty.

Niebezpieczeństwo, że miedziane klamki staną się siedliskiem bakterii, grzybów, czy wirusów jest znikome, ponieważ miedź ma właściwości antymikrobiologiczne. Jest to niezwykle ważne akurat na oddziałach intensywnej terapii.

Nie obyło się bez krytyki

– Jednak po pierwszych doświadczeniach z lat 2008-2009 nie obyło się bez krytyki – oznajmiła Susanne Huggett. – Klamki się odbarwiły, ponieważ były raz dziennie czyszczone środkiem dezynfekcyjnym. Producent wziął sobie naszą krytykę do serca i opracował nowy stop, odpowiadający wymogom kliniki nie tylko pod względem higienicznym, lecz również optycznym.

Niedawno w nowym gmachu kliniki Asklepios zamontowano łącznie 600 nowych miedzianych klamek do drzwi.

Miedź cudownym środkiem?

Już ponad 2000 lat przed Chrystusem starożytni Egipcjanie znali bakteriobójcze działanie miedzi, dlatego też wodę pitną dezynfekowali opiłkami tego metalu. Według nich miedź pomagała też w różnych schorzeniach. Starożytni Grecy miedzią leczyli infekcje a starożytni Rzymianie rany, wrzody i choroby skórne. Miedź była również dla Azteków ważnym środkiem leczniczym. Stosowali ją zwłaszcza w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i gardła. Z kolei Persowie stosowali miedź do leczenia czyraków i zapalenia oczu. Inne ludy leczyły miedzią bóle głowy, skurcze i oparzenia a niemiecki lekarz, alchemik i przyrodnik Paracelsus (XV wiek) stosował miedź na odrobaczanie, choć nawet w leczeniu astmy, epilepsji a także gruźlicy i cholery.

Hamburskie kliniki są pionierami w walce z tak groźnymi zarazkami jak gronkowiec złocisty oporny na metycylinę (MRSA).

Gudrun Heise / Iwona D. Metzner