Merkeli tek Erdogani - një mik i vërtetë është i sinqertë

Kur u njoftua gati 10 ditë më parë që Kancelarja Angela Merkel do të vizitonte Turqinë në turneun e saj të lamtumirës unë pyeta veten, "Pse po e bën këtë?" A dëshiron ajo të flasë më në fund troç me Erdoganin? Ndoshta do të ishte vërtet shansi i fundit për t'i thënë Presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan gjithçka që ka pasur ajo në mendje vitet e fundit. Sepse një proverb turk thuhet: "Vetëm një mik i vërtetë është i sinqertë dhe flet edhe gjëra të pakëndshme!"

Në konferencën e përbashkët të shtypit, megjithatë, dolën në dritë - përsëri - vetëm "deklaratat miqësore" të zakonshme. Turqia është një partner i rëndësishëm dhe marrëveshja BE-Turqi mbi menaxhimin e migrimit në Evropë duhet të vazhdojë, tha Merkeli. Erdogani theksoi se ata donin të bashkëpunonin mirë edhe me qeverinë e ardhshme gjermane. Ai që priste deklarata më kritike nga kancelarja u zhgënjye rëndë.

Shumë tema, pak përmbajtje

Që kur Merkeli mori detyrën në vitin 2005, Erdogani ka ndërtuar një dialog të ngushtë të karakterizuar nga respekti reciprok, tha ai. Nga ana e Merkelit, kjo me siguri mund të pohohet. Por kreu i qeverisë turke shpesh e ka sharë Merkelin dhe Gjermaninë. Herë pas here ai ka denoncuar racizmin kundër popullsisë me origjinë turke në Gjermani. Për të mos përmendur kërcënimet e tij të përhershme për të hapur kufijtë e Turqisë për të lejuar më shumë refugjatë të hyjnë në Evropë. Tani Erdogani tha se Merkeli kishte treguar gjithmonë një qasje të urtë dhe të orientuar drejt zgjidhjes në takimet e tyre të përbashkëta gjatë 16 viteve të fundit.Dhe nën udhëheqjen e saj, tha ai, krizat që ka kaluar Bashkimi Evropian gjatë mandatit të saj janë menaxhuar mirë. Pikërisht këtu kancelarja duhet të ngrinte gishtin dhe të thoshte: "Po, e bëra. Dhe çfarë keni bërë ju, zoti President?" Sigurisht, Merkeli nuk do ta kishte bërë asnjëherë një gjë të tillë. Për fat të keq. Kancelarja gjithmonë përballet me çdo problem dhe me çdo kryetar shteti në një mënyrë pragmatike dhe me urtësi. Pragmatik dhe i orientuar drejt zgjidhjes - këto cilësi do të dëshiroheshin edhe nga presidenti turk.

Kancelarja Merkel: shembull klasik i diplomacisë

Shumë njerëz, qoftë në Turqi apo në Gjermani, do të kishin dashur që ky takim i fundit të trajtonte më në fund çështjet që mes tyre i diskutojnë vetëm miqtë. Fakti që kancelarja trajtoi situatën e qytetarëve gjermanë të burgosur në Turqi mund të jetë pozitiv. Por kjo nuk mjafton. Sipas Ministrisë së Jashtme, numri i të burgosurve gjermanë në Turqi është në shifrën "dyshifrore". "Ne ndonjëherë kemi pikëpamje shumë të ndryshme se kur vlen akuza për terrorizëm," tha Merkeli. Me këtë, ajo reagoi si një shembull klasik i diplomacisë.

"Ne dimë gjithçka, por mendojmë ndryshe".  Sigurisht, këtu duhet të pajtohesh me kancelaren. Për presidentin turk, kushdo që e kritikon atë ose qeverinë e tij është terrorist. Kushdo që i investon paratë e tij në valutë të huaj - terrorist. Pothuajse çdo politikan në opozitë - terrorist. Mjekët që kritikuan ndonjë masë COVID si shumë të butë - janë terroristë. Studentët që vënë në dukje mungesën e konvikteve dhe strehimit - janë gjithashtu terroristë. Dhe gazetarët që nuk i përkasin medias turke, të përshtatur në 95 përqind me linjën - ata janë gjithashtu terroristë. Unë do të prisja që kancelarja t'i trajtonte të gjitha këto çështje - lirinë e shtypit, lirinë e mendimit dhe lirinë e mbledhjes - në konferencën për shtyp. Sepse siç thashë: "Vetëm një mik i vërtetë është i sinqertë dhe tematizon edhe gjëra të pakëndshme!"