میونش: مشکل حکومت افغانستان علایق متفاوت غنی و عبدالله است

ناامنی در افغانستان افزایش یافته است. در مبارزه با فساد نتایج چشمگیری دیده نمی شود. گذشته از این‌ها، هنوز حتا کابینه تکمیل نشده است و کشوری که با طالبان می جنگد هنوز وزیر دفاع ندارد.

فلیپ میونش، دانشمند علوم سیاسی در "بنیاد علم و سیاست" در برلین فعالیت های حکومت وحدت ملی را تحلیل کرده است. او در مصاحبه‌ای با دویچه وله از دشواری های پیشروی حکومت وحدت ملی سخن می گوید.

دویچه وله: اکنون در بین مردم نارضایتی گسترش یافته است. برخی در پارلمان حتا خواهان کناره گیری هردو دولتمر یعنی غنی و عبدالله اند. چرا؟

فلیپ میونش: دلیل اصلی در بدو امر علایق مختلفی است که غنی و عبدالله از آن نمایندگی می کنند. در حکومت وحدت ملی دو جبهه سیاسی وجود دارد. آن ها باید روی تقسیم نسبتاً مساویانه پست ها موافقت می کردند. اکنون پای بازی پارلمان هم در میان می آید که باید هر یک از اعضای پیشنهادی کابینه را تایید کند. هر نماینده می کوشد در چنین مذاکراتی روی پُست ها، تقاضاهایی برای خود و هم حزب های خود در وزارت خانه ها مطرح کند. نتیجه آن می شود که شمار زیادی نقش پردازان می خواهند (در این پروسه) شریک باشند.

دویچه وله: چگونه باید سیاست "پارتی بازی" یا خویشاوند سالاری را در افغانستان تعریف کرد؟

فلیپ میونش: اساساً این مناسبات وابستگی در سرتاسر جامعه شایع است. این سیستم از خانواده شروع می شود که رئیس خانواده حق اظهار نظر دارد، تا ریش سفیدان روستاها که با نقش پردازان سیاسی ارتباط دارند و در برگشت این مناسبات حمایتی تا نقش پردازان در سطح ولایت ادامه می یابد. این مناسبات بین اشخاص مبتنی بر عنعنه و سنت می باشد.

در روابط خانوادگی مناسبات عِرق و خون تعیین کننده است. در غیر آن می تواند ارتباطات سیاسی مطرح باشد، به طور مثال آیا یک نفر عضو عین حزب است یا در حکومت کمونیستی سال 1978 خدمت کرده است. در شکل بسیار انتزاعی آن گروه بندی قومی در میان می باشد.

دویچه وله: شما بین علایق عبدالله و غنی چه فرقی را می بینید؟

فلیپ میونش: هردوی آن ها به حامیان شان وابسته اند و می خواهند وعده های انتخاباتی شان را رعایت کنند. بنابراین سوال مطرح می شود که آیا واقعاً بین او دو تن منازعه ای وجود دارد و یا اینکه هردوی شان خود زندانی سیاست پارتی بازی یا خویشاوند سالاری اند. حامیان خود شان تهدید می کنند که در صورت برآورده نشدن آنچه به آن ها وعده شده بود، همکاری نمی کنند. من کدام اختلاف بزرگی نمی بینم. در حال حاضر معلوم شده است که عبدالله نقش زیردست دارد. یا دست کم چنین به نظر می رسد.

دویچه وله: اکنون حکومت در برابر کدام چالش های بزرگ قرار دارد؟

فلیپ میونش: جامعه بین المللی قبل از همه خواهان پیشرفت هایی در مبارزه علیه فساد است. این کار دشواری است، وقتی آدم در نظامی کار کند که روی چنین وابستگی های شخصی بنا یافته است و به طور غیررسمی از اشخاص چنان حمایت می شود که مستحق آن نمی باشند.

از طرف دیگر، اگر این مناسبات یک شبه تغییر داده شود، می توان پیش بینی کرد که حمایت از حکومت از هم می پاشد و ثبات سیاسی در تهدید قرار می گیرد. لازم است تا این تعادل در نظر گرفته شود، با توجه به این که منابع مالی حکومت به دلیل کاهش پول های کمکی کمتر گردیده و اقتصاد افغانستان، خود نمی تواند مخارج بودجه را تامین کند.

دویچه وله: انتقاد مردم و نقش پردازان سیاسی بلند است که عدم وحدت در حکومت به خراب شدن وضع امنیتی کمک می کند. گزارش هایی وجود دارند که گروه تروریستی "دولت اسلامی" یا داعش اکنون در افغانستان فعال می باشد.

فلیپ میونش: تشکیل ناقص کابینه مطمئناً به یک سیاست بهم پیوسته علیه شورشیان کمک نمی کند و تصمیم در این عرصه را به تاخیر می اندازد. اینکه برخی قوماندان ها اخیراً حمایت شان را از "دولت اسلامی" یا داعش اعلام کرده اند، به جناح بندی در درون گروه های شورشی برمی گردد.

گزارش در مورد فعالیت های "دولت اسلامی" یا داعش می بایست همچنان یک تلاش مقامات افغانستان برای جلب توجه بیشتر بین المللی نگریسته شود که می خواهد به این ترتیب کمک های مالی را به سوی خود جلب کند. از جانب دیگر "مجاهدین" پیشین که در توزیع پست های حکومتی کنونی جایی ندارند، "دولت اسلامی" یا داعش را وسیله ای برای تقرر مجدد شان قرار می دهند (و اذعان می کنند) که در غیر آن وضع امنیتی از هم می پاشد.

دویچه وله: با توجه به این وضعیت، آیا حکومت وحدت ملی چانسی برای بقا در آینده دارد؟

فلیپ میونش: طبق برآورد شخصی من، سرانجام آن ها موافقت می کنند. چنین امری در افغانستان همیشه زمان درازی را در بر می گیرد. اما سرانجام نقش پردازان ولو آنکه همه با زمان بازی می کنند، با هم به توافق می رسند. همه علاقه مند تداوم کار اند. این (تداوم همکاری) پیش شرط کمک های پولی جامعه بین المللی است.