هند و پاکستان مذاکرات صلح را از سر می گیرند

طي دو روز «نيروپاما رائو»، مسوول روابط خارجي در وزارت خارجه هند و «سلمان بشير» وزیر خارجه پاکستان، با هم ديدار مي کنند. اما پس از چندين تلاش بي نتيجه، سطح انتظار از نتيجه اين مذاکرات عمدا بسيار پايين نگه داشته مي شود. يک منبع حکومت هند گفت: «ما انتظارهاي واقع بينانه اي داريم، ما نبايد انتظار راه حل فوري و فوق العاده را داشته باشيم».

با در نظر داشت رقابت هند و پاکستان که اغلب به داخل افغانستان کشيده مي شود، ايالات متحده امريکا و متحدينش اميدواراند که روند صلح به طور پيوسته اي همزمان با برنامه هاي بيرون کشيدن تدريجي نيروهاي غربي تا سال 2014 جريان داشته باشد. بارک اوباما، رييس جمهور ايالات متحده امريکا بايد اولين مرحله خروج جدول بندي شده نيروهاي ارتش امريکايي را در اخير روز چهارشنبه اعلام کند.

نيروپاما رائو و سلمان بشير، حين مذاکرات، درباره کشمير گفتگو خواهند کرد. منطقه مناقشه برانگيز کشمير به نحو دردناکي بين هند و پاکستان از زمان استقلال اين دو کشور در سال 1947 تقسيم شده است. هند و پاکستان از زمان استقلال سه بار در ميدان جنگ روياروي هم قرار گرفته اند. اين جنگ ها دوبار بر سر کشمير بوده اند. اين دو کشور در ماه فبروري روند صلح را رسما از سر گرفتند. اين روند در پي حمله نومبر سال 2008 به مومبيي توسط جنگجويان مستقر در پاکستان قطع شد. 166 تن براثر اين حمله جان باختند.

با مذاکرات بين وزيران دفاع، داخله و تجارت، همچنين ديدار يوسف رضا گيلاني، نخست وزير پاکستان از هند براي تماشاي يک مسابقه کريکت بين هند و پاکستان به همراه من موهن سينگ، همتاي هندي اش، روند مذاکرات به تدريج پيشرفت مي کرد.

اس. ام کريشنا، وزير خارجه هند اين هفته به خبرنگاران در دهلي نو گفت: «شکيبايي در اين قسمت ضروري است. ما بايد واقعبين باشيم، ما بايد در اين روند نزديکي مثبت فکر کنيم». وزير خارجه هند در ادامه اظهار اميدواري کرد که مذاکرات «از بي اعتمادي بکاهد و راه را براي عادي شدن روابط صاف کند».

هرگونه بحران غيرمنتظره بين اين دو کشور – براي مثال اگر حمله ديگري به سبک مومبیي باعث رويارويي نظامي شود – مي تواند بربي ثباتي افغانستان و پاکستان بيافزايد. علاوه براين چنين بحراني با در نظرداشت اهميت اقتصاد رو به رشد هند، مي تواند بازارهاي شکننده در سراسر جهان را تکان دهد.

در دره کشمير، در مرکز يک شورش جدايي طلبانه از سال 1989 عليه حکومت هند و اعتراضهاي خياباني شديد که سه سال پیش به طور ناگهاني آغاز شده است، کمتر کسي اميد پيشرفت دارد.

«رياض احمد»، تحليلگر سياسي محلي گفت: «مردم کشمير مذاکرات را به باد مسخره مي گيرند. مردم چندين دهه است که شاهد اينگونه مذاکرات هستند و هيچگاه يک نتيجه مشخصي به دست نيامده است». «محمد ثقلين»، يک معلم 47 ساله مکتب گفت: اين مذاکرات در گذشته به نااميدي تلخ منجر شدند». «من ديگر اميدي نمي بينم. کشمير احتمالا بايد بيش از این درد بکشد».

رويترز/مهرنوش انتظاري

ويراستار: رسول رحيم