دهها خبرنگار خواستار آزادی حسن فتحی شدند
۱۳۹۰ آذر ۲۸, دوشنبه
خبرنگاران، که برخی از آن‌ها در داخل کشور زندانی هستند، در بیانیه خود از این که در ایران حتی حرف زدن درباره برخی مسائل جرم به شمار می‌رود، انتقاد کردهاند. آن‌ها نوشته‌اند: «از حبس حسن فتحی، و این که در سرزمین ما برخی اندیشیدن را گناه می‌دانند و زندان را که باید مجمع بدکاران باشد، مأمن اندیشمندان کردهاند، انگار کسی به شگفتی نیفتاده است، کمتر صدایی بلند به گوش می‌آید. اما در جهان امروز، قبیح است روزنامه نویس را به حبس انداختن؛ آبرو برای کشور و حکمرانانش باقی نمی‌گذارد.»
نویسندگان بیانیه تاکید کردهاند که حسن فتحی «گناهی» جز صحبت در حوزه سیاست خارجی و طرح مسایلی که «شباهت به نظر صاحبان قدرت نمی‌برد» نداشته است.
روزنامه‌نگاران از نمایندگان مجلس پرسیده‌اند که با استناد به کدام قانون حسن فتحی به زندان افتاده است و چرا باید ایران «بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران» باشد؟ آن‌ها خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی نوشته‌اند: «وقتی نمایندگان چنین قانونی تصویب نکرده‌‌اند، به استناد کدام اختیار کسی مانند حسن فتحی به حبس است.» در این بیانیه از «آن ها که در دولت‌اند» خواسته شده است «یک صد دفاعی که از کارمندان رسانه‌ای خود می‌کنند برای یک روزنامه‌نگار مستقل هم به کار اندازند.» زیرا «در شأن ایرانیان نیست که هم‌چنان وطنشان را بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران جهان بنامند.»
عبور از خط قرمز
حسن فتحی روز یک‌شنبه ۲۲ آبان، یعنی به فاصله یک روز پس از گفت‌و‌گو با بخش خبری شبکه تلویزیونی بی‌بی سی فارسی درباره انفجار پادگان سپاه در بیگدنه ملارد دستگیر شد.
خبرگزاری فارس از او به عنوان «همکار شبکه فارسی بی‌بی سی در تهران» نام برد که «به اتهام تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب، بازداشت شده است».
در بیانیه خبرنگاران معترض به دستگیری حسن فتحی آمده است: «حسن فتحی، روزنامه‌نگار مستقل چند هفته‌ای است به محبس افتاده، نه پیداست چه کسی به بندش کشیده و نه افشا شده است که چرا. همین قدر گفته می‌شود او به بند است تا دیگران عبرت بگیرند و حذر کنند از نقد و تحليل و ورود به خطوط قرمز. او بی‌جرم و بی‌جنایت، بی‌حکم و بی شکایت به زندان است.»
شبکه تلویزیونی فارسی بی‌بی‌سی بارها اعلام کرده که هیچ همکاری در ایران ندارد. پیش از حسن فتحی نیز گروهی از مستندسازان به همین اتهام روانه زندان شده بودند.
شبکه تلویزیونی فارسی بی‌بی سی در ارتباط با انفجاری که در بیدگنه رخ داد، با چند نفر، از جمله با حسن فتحی، مصاحبه کرد. حسن فتحی در این مصاحبه گفته بود: «با توجه به صحبت‌های اخیر درباره احتمال حمله نظامی علیه ایران، مردم تهران هراسان و وحشت زده شده بودند و می‌ترسیدند که مبادا حمله نظامی شده باشد.»
او در این مصاحبه هم‌چنین به تحریم‌ها اشاره کرده و گفته بود: «به لحاظ تحریم‌هایی که روی ایران در موارد تسلیحاتی و نظامی هست، جهاد خودکفایی روی تحقیقات نظامی و فناوری نظامی غیرعرفی کار می‌کند. دود سفیدی که برفراز منطقه انفجار دیده می‌شود، مربوط به تسلیحات متعارف نظامی نیست و باید از عبور افراد متفرقه به این منطقه جلوگیری می‌شد، کما این‌که جلوی برخی امدادگران برای ورود به منطقه را گرفتند.»
فضای اتهام
در انفجاری که روز ۲۱ آبان‌ماه در زاغه مهمات یکی از پادگان‌های سپاه در بیدگنه، در نزدیکی ملارد، رخ داد، حسن تهرانی، کسی که او را «بنیانگذار برنامه موشکی سپاه» می‌نامیدند، به همراه ۳۶ نفر از نیروهای سپاه پاسداران کشته شدند.
به باور ناظران، فضای حاکم بر ایران فضای اتهام است. بویژه با طرح شدن مسایلی نظیر «آغاز جنگ" با ایران، «جنگ سایبری با ایران» یا «دست داشتن اسرائيل و آمریکا در انفجارها و ترورهای دو ساله اخیر». در این شرایط خطر بازداشت و زندان بیش از همه خبرنگاران را تهدید می‌کند. خبرنگارانی مانند حسن فتحی که جرات کنند از خط قرمز‌ها عبور کنند و درباره این حوادث حرف بزنند.
NK/JT