کنفرانس بزرگ بن برای آینده افغانستان پس از ۲۰۱۴

گیدو وستروله، وزیر خارجه آلمان در واقع قصد نداشت به هنگام اقامت کوتاهش در کابل، در مجلس شورای "لویه جرگه" شرکت کند. برنامه‌ی وی فشرده بود و جنبه‌های امنیتی حضور وی نیز باید در نظر گرفته می‌شد.

طالبان از پیش اعلام کرده بود اجلاس "لویه جرگه" را هدف حملات خود قرار خواهد داد. یک سوءقصدکننده‌ی انتحاری پیش از آغاز اجلاس در نزدیکی محل آن به دست نیروهای امنیتی کشته شده بود.

در روز دوم مجلس "لویه جرگه" با حضور دو هزار نفر، دو موشک به کابل اصابت کردند.

با این حال حامد کرزای‌، رئیس جمهور افغانستان با دعوت از گیدو وستروله توانست وزیر خارجه‌ی آلمان را قانع کند، هر چند کوتاه، در مجلس شورای "لویه جرگه" حضور یابد.

به گزارش خبرگزاری آلمان، گیدو وستروله با حضور خود در این اجلاس گفت که این دعوت را «به نشانه‌ی ارزش نهادن به جایگاه آلمان و فعالیت‌هایش» باید قدر دانست. وی پس از حضور نیم‌ساعته در میان میهمانان افتخاری، این کنفرانس را ترک کرد.

ولی حضور وستروله در افغانستان علت دیگری داشت، و آن برگزاری کنفرانس دیگری است که می‌تواند به مهم‌ترین کنفرانس دوره‌ی وزارت وی بر امور خارجه‌ی آلمان تبدیل شود.

کنفرانس برای همکاری جامعه‌بین‌الملل و افغانستان پس از ۲۰۱۴

حدود دو هفته‌ی دیگر قرار است نمایندگانی از ۱۰۰ کشور جهان به بن بیایند تا درباره‌ی آینده‌ی افغانستان پس از خروج کامل نیروهای نظامی خارجی از این کشور به مشورت بپردازند.

به‌ گفته‌ی وزیر خارجه‌ی آلمان، «سطح انتظارات و تنش‌ها در قبال کنفرانس بن در حال فزونی است». همه‌ی اینها برای افغانستان و جامعه‌ی بین‌الملل بستگی به میزان موفقیت این کنفرانس خواهد داشت.

تدارک کنفرانس بن ماه‌هاست که در جریان است. در این ربطه وزارت خارجه‌ی آلمان تلاش بسیار از خود به خرج داده و میشائیل اشتاینر، مسئول امور افغانستان دولت آلمان مدام در سفر برای تدارک مقدمات این جلسه است.

طی هفته‌های گذشته سه کنفرانس بزرگ در بروکسل، استانبول و آستانه، پایتخت قزاقستان، به‌عنوان تدارک اولیه‌ی کنفرانس بزرگ بن برگزار شده‌اند.

عناوین بیانیه‌ی پایانی کنفرانس هم‌اکنون آماده است و طی دو هفته‌ی آینده باید تدقیق شوند.

در کنفرانس بن باید خطوط اساسی فعالیت جامعه‌ی بین‌الملل پس از ۲۰۱۴ مشخص شوند. در کنار همکاری اقتصادی، عرصه‌های بهداشت، آموزش، زیرساخت‌ها و نیز ادامه‌ی آموزش سربازان و نیروهای پلیس نیز موضوع بررسی و مشورت خواهند بود.

مسئله‌ی آموزش نیروهای امنیتی از اهمیت بسیار برخوردار است. در این رابطه این پرسش مطرح می‌شود که به حضور چه تعداد سرباز خارجی برای اجرای طرح‌های پیش‌بینی شده نیاز است و اینکه آیا پایگاه‌های نظامی ناتو پابرجا خواهند ماند یا خیر.

روز شنبه (۱۹ نوامبر/۲۸ آبان) مجلس شورای "لویه جرگه" موافقت خود را با ادامه‌ی کار پایگاه‌های نظامی آمریکایی، ولی فقط تا سال ۲۰۲۴ اعلام کرد.

به گزارش خبرگزاری آلمان، در سند پایانی از آمار و ارقام خبری نخواهد بود. اجلاس بن نه کنفرانسی برای چینش واحدهای نظامی است و نه کنفرانسی برای جمع‌آوری کمک به این کشور.

پیش از هر چیز مسئله بر سر اعلام همکاری و سیگنال‌های مثبت جامعه‌ی بین‌الملل است. به گفته‌ی وزیر خارجه‌ی آلمان: «ما افغانستان را به حال خود رها نخواهیم کرد.»

آقای وستروله افزود، این کنفرانس می‌خواهد مانع از تکرار اشتباه سال ۱۹۸۹ شود؛ آن زمان که با خروج واحدهای نظامی اتحاد شوروی افغانستان به حال خود رها شده بود.

اینکه نتایج کنفرانس بن تا چه اندازه قدرتمند و یکپارچه خواهد بود، بستگی به موضع پاکستان دارد. از این رو، وزیر خارجه آلمان پیش از سفر به کابل، در پاکستان با مقام‌های این کشور دیدار و گفت‌وگو کرده بود.

مسئله اینجاست که بخشی از نواحی مرزی دو کشور به پناهگاهی برای رزمندگان طالبان بدل شده است و پاکستان مدام متهم می‌شود که طالبان را تحمل و یا حتا از آنها حمایت می‌کند.

حنا ربانی، وزیر خارجه پاکستان در دیدار با وزیر خارجه آلمان به آقای وستروله گفته بود که «شواهد موثقی» در این زمینه وجود ندارد که بی‌اعتمادی را نسبت به پاکستان برانگیزد.

در کنفرانس تدارکاتی استانبول مذاکره میان پاکستان و دیگر قدرت‌های منطقه با دشواری بسیار توأم بوده است.

حامد کرزای، رئیس جمهوری افغانستان در سخنان خود در روز شنبه (۱۹ نوامبر) گفت که تردیدی در موفقیت کنفرانس بن نخواهد داشت.

وی افزود: «ما اطمینان داریم که آلمان، همچون همیشه، کاری مطلوب و مفید انجام خواهد داد.»

از هم‌اکنون مشخص است که برگزاری یک رشته کنفرانس‌های دیگر ضروری خواهند بود تا اطمینان حاصل شود که افغانستان پس از ۲۰۱۴ به ورطه‌ی هرج‌ومرج و آشوب نخواهد غلتید.

به گفته‌ی وزیر خارجه‌ی آلمان در کابل، «نباید دست‌کم گرفت که هنوز چه مسیری طولانی پیش رو داریم.»

DK/SJ