افغانستان و پاکستان: بازسازی بدون توسل به خشونت؟

"افپاک" نام استراتژی جدید آمریکاست برای تامین امنیت در پاکستان و افغانستان. این استراتژی هنوز بسیار جوان است و عمرش فقط به چندین ماه می‌رسد. اما کارشناسان امور افغانستان براین نظرند که این استراتژی کارایی نخواهد داشت، اگر نتوان جلوی فرار نیروهای طالبان و القاعده را از افغانستان به پاکستان گرفت.

هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه‌ی آمریکا در ماه آوریل سال جاری میلادی اعلام کرد که نیروهای طالبان در شمال غربی پاکستان خطری مرگ‌آور هستند. آنها حتا چندی پیش درصدد تصرف اسلام آباد، پایتخت پاکستان برآمدند. کلینتون گفت این مشکل به خاطر سیاست نادرست آصف علی زرداری، رئیس جمهوری پاکستان، در تحمل طالبان بوده است.

نتایج استراتژی جدید آمریکا از هم اکنون مشاهده می شود. ارتش پاکستان همه روزه خبر از پیروزی‌های بیشتری علیه طالبان در مناطق مرزی با افغانستان می دهد، عملیات تروریستی به شدت افزایش یافته‌اند و صدها هزار نفر از غیرنظامیان نیز از ترس جنگ و کشتار آواره و به گوشه و کنار کشور پناهنده شده‌اند.

در این میان مسئولیت گروه های بازسازی ِ غیرنظامی چیست؟ هایدماری ویچورک تسویل، وزیر کمک های عمرانی آلمان در این مورد می گوید: «البته مشخص است که مشکلات در هم ادغام شده‌اند. باید به شدت مواظب بود که اختلافات موجود در افغانستان به پاکستان نرسند؛ بخصوص باید مواظب بود که برخوردهای نظامی از افغانستان به پاکستان منتقل نشوند و سبب آوارگی مردم منطقه نگردند. البته من خود موافق برخورد مسلحانه با شورشیان هستم ولی باید به شدت مراقب بود که در این میان غیرنظامیان آسیبی نبینند. ما در این رابطه با کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد همکاری می‌کنیم و بیشتر سعی خود را در بخش آموزش و زنان متمرکز کرده‌ایم.»

این سخنان در حالی ست که پنج انستیتوی آلمانی برای تحقیقات در مورد صلح در ارتباط با درگیری‌ها در افغانستان گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند که پیام اصلی آن این است: «از هشت سال پیش ارتش آلمان در افغانستان زیر نظر ناتو در جنگی درگیر شده که راه حل نظامی ندارد.

Golte, Sybille/AJ/BM