گروه رولینگ استونز ۵۰ ساله شد
۱۳۹۱ تیر ۲۲, پنجشنبه
موسیقی راک، به قطع مدیون یک روز پاییزی سال ۱۹۶۱ یا دقیق‌تر، مدیون ایستگاه مرکزی قطار در شهر دارتفورد انگلیس است. کیت، دانشجوی بی‌حوصله‌ی رشته موسیقی، مطابق معمول هر روز سکوی ایستگاه را در انتظار قطار لندن گز می‌کند. او مدتی است که دانشجوی کالج هنر سیدکاپ در لندن محسوب می‌شود و به همین خاطر هم انتظار کشیدن برای قطار کار چندان تازه‌ای برای او نیست. در همین این طرف و آن طرف رفتن، از دور چهره پسری جوان را می‌بیند که به نظرش آشنا می‌آید؛ میک یکی از دوستان قدیمی که کیت مدت‌ها از او بی‌خبر بود.
یک گفت‌وگوی معمولی از آن دست سئوال وجواب‌های همیشگی معمول آدم‌ها، وقتی منتظر قطار در ایستگاه ایستاده‌اند، بین هر دو شروع می‌شود.
اما این گفتگوی معمولی زمانی برای طرفداران موسیقی راک مهم می‌شود که کیت ناگهان نگاهش به صفحه‌های موسیقی‌ای می‌افتد که میک زیر بغل زده است: چاک بری، لیتل والتر و مودی واترز.
این گنجینه ارزشمند در عرض چند ثانیه برقی را به چشمان کیت می‌آورد: «چی؟ تو چاک بری داری؟» و میک هم در جواب مى‌گوید: «آره، معلومه، تازه بیش‌تر هم دارم.»
گالری عکس: ۵۰ سالگی رولینگ استونز، پسرهای شر انگلیسی
دو پسر جوان یعنى "میک جگر" و "کیت ریچاردز" به سرعت متوجه مى‌شوند که سلیقه‌موسیقایى‌شان به شدت به هم شبیه است. پس میک جگر بهترین پیشنهاد عمرش را همان لحظه ارائه مى‌کند: «ببین، من مى‌خونم و تو هم گیتار بزن!»
و بقیه داستان قطعا براى طرفداران گروه پرآوازه "رولینگ استونز" آشناست.
"پنج موجود پرمو اما به شدت محبوب"
خانه شماره‌ی ۱۶۵خیابان آکسفورد لندن در نظر عابران چندان تفاوتی با ساختمان‌های همجوارش ندارد. اما ۵۰ سال پیش در این مکان یکی از مهمترین اتفاقات تاریخ موسیقی راک اند رول رقم خورد. هر چند نقش‌آفرینان آن زمان امروز خود به خوبی جزئیات آن شب تاریخ‌ساز را به خاطر ندارند.
دلیل این فراموشی هم بیش از همه به آن بازمی‌گردد که هیچ‌کس در ۱۲ ژوئیه سال ۱۹۶۲ تصور نمی‌کرد که این پسران جوان که روی صحنه ساز می‌زنند، زمانی به مشهورترین گروه راک اند رول تبدیل شوند.
میک جَگِر، کیت ریچاردز، برایان جونز، دیک تیلور و یان استوارت، اعضای گروه رولینگ استونز، نخستین کنسرت‌شان را ۵۰ سال پیش در کلوب Marquee که امروزه دیگر نشانی از آن در خیابان آکسفورد باقی نیست، برگزار کردند. جگر و ریچاردز در آن زمان تنها ۱۸ سال داشتند و برایان جونز، گیتاریست گروه که هفت سال بعد جسدش را از آب استخر خانه‌اش بیرون کشیدند، ۲۰ ساله بود.
یک سال پس از این اجرا گروه رولینگ استونز نخستین قرارداد ضبط آلبومش را به امضا رساند. در طول پنجاه سال فعالیت، بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه آلبوم این گروه بریتانیایی در سراسر جهان به فروش رفته است. سال ۱۹۶۵ ترانه "Satisfaction" در صدر جدول ترانه‌های برتر آمریکا و بریتانیا نشست. این ترانه به همراه ترانه‌های دیگر نظیر "Jumpin' Jack Flash" و "Brown Sugar" جزو آهنگ‌های به یادماندنی و جاودانه رولینگ استونز به شمار می‌روند.
در همین سال آن‌ها برای نخستین بار در آلمان در برابر ده‌هزار تماشاگر به روی صحنه رفتند. یک روز پس از اجرای کنسرت، مطبوعات آلمانی که به رولینگ استونز لقب "پسران شر انگلیسی" را داده بودند، در بهت موسیقی و نمایش این گروه بر روی سن فرو رفته بودند.
روزنامه فرانکفورتر آلگماینه در مقاله‌ای نوشت: «چگونه ممکن است که پنج موجود پرمو در لباس‌هایی مسخره و نه چندان مردانه هزاران جوان را به سرتکان‌دادن‌ها و قر دادن‌های جنون‌آمیز وادار کنند؟»
جنجال‌ها و حاشیه‌ها
در سال ۱۹۷۵ پس از خداحافظی میک تیلور از گروه، ران وود به عنوان گیتاریست به گروه می‌پیوندد. بر خلاف بیتل‌ها که همگی پسرانی با ظاهری مرتب و به دور از جنجال بودند، اعضای گروه رولینگ استونز گذشته‌ای پر از مواد مخدر و روابط جنسی جنجالی و پر حاشیه را پشت سر گذاشته‌اند.
کیت ریچاردز، اعجوبه راک که اعتیاد شدیدی به هروئین داشت، در عرض ده سال ۶ بار طعم دستگیری را چشید تا جایی که در سال ۱۹۷۸ به دلیل همراه داشتن مواد مخدر دادگاهی شد. بیل کلینتون، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا یک بار در مورد کیت ریچاردز گفته بود: «او به‌جز سوسک تنها موجود روی کره زمین است که حتی می‌تواند از یک جنگ اتمی هم جان سالم به در برد.»
به ندرت می‌توان یک گروه موسیقی در عرصه راک را در سراسر جهان یافت که از رولینگ استونز الهام نگرفته باشد. در سال ۱۹۸۶ این گروه پرآوازه به دلیل یک عمر فعالیت هنری جایزه گرمی را دریافت کرد. رولینگ استونز در سال ۱۹۹۹ با درآمدی نزدیک به ۹۰ میلیون دلار، پردرآمدترین گروه موسیقی در سراسر جهان شناخته شد.
میک جگر در سال ۲۰۰۲ از سوی ملکه الیزابت دوم لقب "شوالیه" را دریافت کرد. ۴ سال پس از آن رولینگ استونز کنسرتی مجانی در شهر ریودوژانیرو برزیل برگزار کرد که بیش از یک میلیون نفر به تماشای آن رفتند. در همان سال این‌گروه کنسرتی مجانی نیز در شانگهای داد که نخستین حضورش در چین به شمار می‌رفت.
آخرین تور جهانی گروه رولینگ استونز به سال ۲۰۰۷ باز می‌گردد که بیش از نیم میلیارد دلار درآمد داشت. رولینگ استونز پیش‌تر در نظر داشتند به مناسبت ۵۰ ساله شدن گروهشان در سال ۲۰۱۲ تور جهانی برگزار کنند، اما این تور به سال ۲۰۱۳ موکول شد. احتمال می‌رود که بیل وایمن، عضو پیشین این گروه (گیتار بیس) نیز بر روی صحنه ظاهر شود.