Trójkąt Weimarski: inicjatywa obronna
14 grudnia 2010
Wspólny list ministrów z Warszawy, Berlina i Paryża jest konsekwencją wyrażanych ostatnio opinii w sprawie unowocześniania organizacji obronnej Unii Europejskiej, forsowania współpracy (z wyłączeniem elementów, uważanych przez państwa UE za atrybut ich suwerenności), oraz wzmożenia współpracy na polu polityki zagranicznej. Ministrowie żądają w liście, z którym zapoznała się w Brukseli agencja dpa, między innymi poprawy stosunków między NATO i UE, które są aktualnie blokowane przez Turcję i Cypr. «Z prostego powodu jesteśmy za uzdrowieniem relacji NATO - UE: większość państw europejskich należy do obu organizacji», stwierdzają ministrowie z Warszawy, Berlina i Paryża.
Trójkąt Weimarski
W tej kwestii na Catherine Ashton i sekretarzu generalnym NATO, Andersie Fogh Rasmussenie spoczywa «decydująca rola». Trzy państwa Unii Europejskiej, współpracujące w ramach tak zwanego «Trójkąta Weimarskiego», wyraziły też gotowość «w razie konieczności» faktycznego wykorzystania żołnierzy, wchodzących w skład sił antykryzysowych Unii Europejskiej, Grup Bojowych «Battle Groups» . Formacja ta, powołana do życia w 2005 roku, a obejmująca z każdej strony 1500 żołnierzy, szybko gotowych do wymarszu w systemie rotacyjnym, delegowanych przez państwa wspólnoty, jak dotąd nigdy nie była wykorzystana. Ministrowie w liście do Catherine Ashton piszą, że trzy państwa, jakie reprezentują, chcą w roku 2013, kiedy na nich padnie kolej wystawienia Grup Bojowych, poprawić ich «zdolność operacyjną»
Po pierwsze: nie mamy pieniędzy
W obliczu braku pieniędzy Unia Europejska zdana jest na zacieśnienie współpracy wojskowej między członkami wspólnoty przy realizowaniu multilateralnych projektów z dziedziny obronności. Zdaniem sygnatariuszy „listu trzech“ do komisarz Unii Europejskiej, Catherine Ashton, temat ten powinien stanąć na porządku dziennym rządów państw-członków Unii Europejskiej. Polska, która w drugim półroczu przyszłego roku (2011) przejmie turnusowo prezydencję w Unii Europejskiej, liczy wtedy na konkretne decyzje rządów państw UE.
ag / Andrzej Paprzyca
red. odp.: Iwona D. Metzner